Kaplica św. Rocha w Gowarczowie

Opis

Jak głosi legenda, hrabia Tarnowski jadąc karocą z rodziną ugrzązł w zdradliwych, gowarczowskich bagnach. Wówczas podróżni zaczęli modlić się do Świętego Rocha i wieczorem, po długich staraniach, udało się ruszyć w dalszą drogę. Jako dar wdzięczności wobec św. Rocha hrabia postawił  w miejscu zdarzenia drewnianą kaplicę. 

Kaplicę tworzy nawa główna i prezbiterium. Od frontu, wejście osłaniają dwie wieże, kryte cisem i ozdobione krzyżami. Ołtarz stylizowany na renesansowy wykonano z gipsu i cegły. Sklepienie zaś korkowo - krzyżowe  powstało w ten sposób, że do bukszeli z grubych desek przymocowano deski cieńsze, następnie płyty korkowe i dalej tynki wapienne i ozdoby z gipsu.

Zniszczenia jakim uległa kaplica na skutek pożaru w XIX w. wymogły kompletny remont  obiektu. Odnowioną kaplicę udostępniono ponownie parafianom w 1909 r.

Co roku, 16 sierpnia, w kaplicy św. Rocha odbywa się wielkie święto, odpust, na który zjeżdżają nie tylko parafianie, ale  również  goście  spoza Gowarczowa. Odpust w kaplicy św. Rocha uznawany jest za lokalną atrakcję, trzeba na nim po prostu być.

Św. Roch to patron chorych na zarazę. Urodził się w bogatej francuskiej rodzinie, prawdopodobnie w XIV wieku.  Po śmierci rodziców rozdał wszystko ubogim i wyruszył w drogę,  by  głosić chwałę Chrystusa. Zginął po torturach, oskarżony o szpiegostwo. Według legendy w więzieniu, gdzie był przetrzymywany, znaleziono kartkę z informacją,  że zarażeni odzyskają zdrowie, gdy wezwą na pomoc Rocha jako pośrednika. Ikonografia przedstawia go jako żebraka w łachmanach, z laską podróżną w ręku i z psem. Pies liże mu rany lub biegnie obok.