Konecko-Łopuszański OChK

Opis

Położony jest w płn.-zach. części województwa świętokrzyskiego. Został utworzony w 2005 r. Ochroną objęto ponad 98 tys. ha. Leży w obrębie gmin: Ruda Maleniecka, Radoszyce, Smyków i Stąporków (w całości) oraz na częściach gmin: Końskie, Słupia Konecka, Mniów, Bliżyn, Łopuszno, Piekoszów, Krasocin i Małogoszcz.

Najważniejsze funkcje tego OChK to ochrona źródliskowych obszarów dopływów Pilicy (w tym Czarnej Koneckiej) oraz kompleksów leśnych. Najważniejszą ekologiczną funkcją tego obszaru jest ochrona wód powierzchniowych i podziemnych, a także funkcja klimatotwórcza i aerosanitarna oraz rekreacyjno-turystyczna.

Flora obszaru jest mocno zróznicowana. Blisko połowa powierzchni Konecko-Łopuszańskiego OChK to kompleksy leśne.  W części N i E przeważają bory mieszane z jodłą. W okolicach Stąporkowa pojawiają się  lasy mieszane liściaste typu grąd z udziałem jodły. Zaś na szczytach wydm oraz na ich wschodnich zboczach wykształcaja się suche bory chrobotkowe.

Tereny Konecko-Łopuszańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu stanowią też ważny wododziałowy wezeł hydrograficzny. Początek biorą tu m.in.: Czarna Konecka, Czarna Włoszczowska, Czarna Taraska, Nowa Czarna, Drzewiczka, a także Radomka, Kamienna i Łośna. Najważniejszą funkcją nieniejszego OChK jest ochrona wód podziemnych i powierzchniowych. Tereny te są również ważnym miejscem wypoczynku i rekreacji.

Na terenie Konecko-Łopuszańskiego OChK znajdują się również dwa rezerwaty: Skałki Piekło pod Niekłaniem oraz Gagaty Sołtykowskie. Pierwszy z nich odkrywa przez turystami osobliwe formy skał piaskowcowych powstałe na skutek erozji wietrznej, drugi zaś to dawna kopalnia glinki z odsłonięciami skał dolnojurajskich i interesującymi tropami dinozaurów.

Źródła:
Ochrona Przyrody w Nadleśnictwie Stąporków, 2010, Wyd. Nadleśnictwo Stąporków
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Kielcach