Odrowąż

Opis

Odrowąż to urokliwa miejscowość, położona  wśród sosnowych lasów,  w połowie drogi pomiędzy Końskimi a Skarżyskiem Kamienną. W  swej długiej historii  Odrowąż był w posiadaniu wielu znakomitych  rodów Rzeczypospolitej: Odrowążów, Kmitów, Kurowskich, Kostków, Tarłów czy Poniatowskich.  W 1399 król Władysław II Jagiełło nadał  osadzie Odrowąż   prawa miejskie. Powtórna lokacja miasta miała miejsce w 1611 r. Wówczas na prośbę Anny Ostrogorskiej  król Zygmunt III Waza nadał Odrowążowi prawa miejskie na prawie niemieckim. Potwierdził  je król Stanisław August Poniatowski w 1785 roku.  Odrowąż  starcił  status miasta  po rozbiorach i  do dziś  pozostaje  osadą  wiejską.

Burzliwe dzieje Polski nie ominęły  Odrowąża.  W 1655 roku byli tu Szwedzi, rabując i niszcząc miasto.  W końcu XVIII wieku, spustoszenie i strach wśród tutejszych mieszkańców siały  przechodzące tędy wojska rosyjskie.  Po upadku  powstań listopadowego i styczniowego nastąpiły represje wobec ludności.  Dwie wojny światowe w pierwszej połowie XX wieku  także przyniosły  śmierć i zniszczenie.

Pożogę wojenną przetrwały najpiękniejsze zabytki Odrowąża:   kościół  śś. Jacka  i Katarzyny oraz kaplica św. Rozalii.   Z  powstaniem  kościoła św. Jacka (na zdj.obok), wiąże się miejscowa legenda. Podobno świątynia miała powstać   na sąsiednim wzgórzu. Gdy zwieziono budulec i zaczęto ciosać drewno, wióry odpadające spod toporów cieśli za sprawą jakiejś  nadprzyrodzonej mocy leciały na sąsiednie, wyższe wzgórze. Uznając w tym moc Bożą, przewieziono  materiały i wzniesiono kościół  w miejscu , które sam Stwórca wybrał  jako godniejsze dla swej siedziby.
 
Druga legenda mówi, że pierwotnym fundatorem kościoła w Odrowążu był św. Jacek, który podczas swoich apostolskich pielgrzymek,  nawiedził Odrowąż  i w miejscu,  gdzie dziś stoi kościół zatknął krzyż misyjny.

Na terenie parafii znajduje się także  kaplica św. Rozalii wybudowana po ustąpieniu "czarnej zarazy", która szalała w I połowie XVII wieku. Została ona rozebrana w XX wieku, a na jej miejscu w roku 1906 zbudowano nową drewnianą kaplicę z ołtarzem św. Rozalii.
Odrowąż może pochwalic się również radycjami  przemysłowymi. Pierwsze wzmianki o  znajdujących się w  tych rejonach  kuźnicach pochodzą z XVI wieku. W okolicach wydobywano syderyt  który zawierał rudę żelaza. Rozkwit produkcji żelaza trwał do połowy XVII wieku a Odrowąż stał się  ośrodkiem handlu wyrobami z żelaza i kamienia. Wówczas Odrowąż nazywany był nawet żelaznym miastem, a jak głosi legenda do miasta prowadziły żelazne bramy.

 
Źródło:
Solarz P., Dzieje Odrowąża, cz.1, Odrowąż 2002
 Solarz P., Dzieje Odrowąża, cz.2, Odrowąż 2005